دل دو حـــرفـــی من خــیلی حــــرف دارد... خــیلی
تنـــهـــــايی را دوســـــت دارم زیـــــرا بی وفـــا نيست ...
تنــهايی را دوست دارم زيرا عشق دروغی در آن نيست ...
تنــهــايــی را دوســت دارم زيــــرا تــجــربه کـــردم ...
تنــهــايــی را دوســت دارم زيـــرا خـــدا هم تنــهــاسـت ...
تنـــــهايـــــی را دوســــــــــت دارم زيـــــــــــــرا....
در کلــبه تــنـهـايی هايم در انتظار خــــواهم گـــريست
و انتظـــار کــشــيـــدنم را پنهــــان خـــواهم کــــرد...
شهریور است
کم کم فکر باد و باران باش
شاید کسی تمام گریه هایش را
برای پاییز گذاشته باشد
که تو رو فقط و فقط واسه خودت بخواد
که وقتی تو اوج تنهــــایـــی هســتی
با چشماش بهت بگه: هستم، تا تهش
ماهایی که دیگه نه از اومدن کسی ذوق زده میشیم
نه کسی از کنارمون بره حوصله داریم نازشو بخریم که برگرده
ماها آدمای بی احساسی نیستیم
ماها بی معرفتو نامرد نیستیم
یه زمانی یه کسایی وارد زندگیمون شدن
که یه سری بــــاورامونو از بین بـــردن
فقط باید یکی باشه بفهمه مارو
یکی باشه از ما
از جنس خودمون
هر گاه صدای جدیدی سلام میکند
تپپش قلب می گیرم !
من دیگر کشش خداحافظی ندارم
مرا ببخش
که جواب سلامت را نمی دهم !
این روزها
نه حوصله ی خواندن دارم
نه حوصله نوشتن
این همه دلتنگی نه با خواندن کم میشود
نه با نوشتن
دلم فقط آغوش گرمت را میخواهد
صدا میكنم " تــــــــــــو " را...
این " جانی " كه میگویی جانم را میگیرد...!
نزن این حرف ها را
دل من جنبه ندارد
موقعی كه نیستی....
دمار از روزگارم در می آورد...
پیشـانــے اـم ..،
چـسـبـیـدטּ بـه سیـنـﮧ اے را مـیـخـوا ـهـد ..،
و چـشـم ـهایـم ..،
خـیـس کـردטּ پـیـرا ــهـنــے را ..،
عـجـب بـغـض پـر تـوقـعــے دارم مـטּ امـروز
كجاى دنیا ام...؟؟؟
كجاى دنیا ایستاده ام؛
كه دیگر نه آفتاب گرمم میكند
و نه مهتاب سرد...
كجاى دنیا نشسته ام؛
كه دیگر دیوان شاملو هم آرامم نمیكند
نمیدانم كجا هستم
هر كجاى دنیا هستم گویى یک نفر...
دار و ندارم را با خود به یغما برده است!
دیگر کمتر اشـــک می ریزم ...
دارم بُزرگ میــشوم یا سنـــــگ ...؟!
نمی دانم ..!
اگر میدانی در دنیا کسی هست که با دیدنش
رنگ رخســارت تغیـــیر میکنــد،
و صــدای قــلبـت اَبرویــت رابه تــاراج میبــرد،
مــهـم نیــست که او مـال تــو بــاشــد
مــهــم این است که فـــقــط بــــاشـد،
زِندگی کــند،
لــذت ببرد و نــفــس بـــکشـد.....
زن نیستم اگر زنانه پای عشقم نایستم
من از قبیله ی زلیخا آمده ام!
آنقدر عـــشـــــق را جار میزنم تا خدا هم برایم کف بزند
فرقی نمیکند فرشته باشی یا آدم...
یوسف باشی یا سلیمان...
قالیچه ی عمر من بدون اسم رمز" نام تو" پرواز نمیکند
زنانه پای این عشق می ایستم
مردانه دوستم داشته باش
نــہ تــرسے בر نـگـاھـش
نــہ اضـطـرابے בر פּجـوבش
نــہ عـشـقے בر سـرش
نــہ בرבے בر בلـش
فـقـط شـبـیـہ oــن قـــבم oــے زنـב،
ســایــہ ام،
خــوش بــہ حــالـش...
سكوت كن
من به همان يک صدم ثانيه نگاهت قانعم
من زاده ی سكوتم
هنگامی كه خورشيد به خواب رفته بود
چراغ هيچ خانه ای روشن نبود
متولد شدم
تنها ماه به روی من خنديد
سكوت كن
تبريک نمی خواهم
من به خيال ِ دوست داشته شدن هم قانعم
من زاده ی خيالم
هنگامی كه شب آسمان را فراگرفته بود
روياهای شبانه ذهن ها را پر كرده بود
متولد شدم
تنها ستارگان با من سخن گفتند
سكوت كن
هديه ای نميخواهم
من به ديدن لبخندی كه به ديگری می بخشی قانعم
من زاده ی فقرم
هنگامی كه دلها از سرما يخ زده بودند
لبخندی برای روشن كردن آتش عشق نبود
متولد شدم
تنها چراغ روشن ِ خيابان به من گرما بخشيد
سكوت كن
حس بودن ِ تو از هزاران سخن عاشقانه
زيباتر است
من متولد شدم
هم زمان با تبلور اولين قطره ی اشک
سكوت كن
نکنــــــــــــــــــــــــــــــــــد
مامایی که مرا به دنیا آورد بیابید
ناف مرا
با دلتنگــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی بریده!
مى خواهى بروى ؟
بهانه مى خواهى ؟
بگذار من بهانه را دستت دهم ، برو و هرکس پرسید
بگو لجوج بود
همیشه سرسختانه عاشق بود!
بگو فریاد مى کرد
همه جا فریاد مى کرد
که فقط مرا مى خواهد!
بگو دروغ مى گفت
مى گفت هرگز ناراحتم نکردى!
بگو درگیر بود
همیشه درگیر افسون نگاهم بود!
بگو بی احساس بود
به همه فریادها ، توهین ها و اخمهایم
فقط لبخند میزد!
بگو او نخواست
نخواست کسى جز من در دلش خانه کند ... !
یادت هست مــــــــــــادر.... ؟
اسم قاشق را گذاشتی قطــــار,هواپیــما,کشــــتی...
تا یک لقمه بیشــــتر بخورم!!!
یادتـــــــ هستـــــــ ـــ ـــ....
شدی خلبــان,ملوان,لوکوموتیوران...
میگفتے بخور تا بـــزرگ شے خانم شیـــــره....
و من عادتــــ کردم...
که هرچیزے رابـدون اینکه دوست داشته باشم را قورت بدهم
حتــ ـــے بُغض هاے نــــترکــیده ام را...!
نظرات شما عزیزان: